فارسی
ماده ۶۸۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات):
هر کس در وسایل و تأسیسات مورد استفاده عمومی از قبیل شبکه های آب و فاضلاب، برق، نفت، گاز، پست و تلگراف و تلفن و مراکز فرکانس و ماکروویو (مخابرات) و رادیو و تلویزیون و متعلقات مربوط به آنها اعم از سد و کانال و انشعاب لوله کشی و نیروگاه های برق و خطوط انتقال نیرو و مخابرات (کابل‌های هوایی یا زمینی یا نوری) و دستگاه های تولید و توزیع و انتقال آنها که به هزینه یا سرمایه دولت یا با سرمایه مشترک دولت و بخش غیر دولتی یا توسط بخش خصوصی برای استفاده عمومی ایجاد شده و همچنین در علائم راهنمایی و رانندگی و سایر علائمی که به منظور حفظ جان اشخاص یا تأمین تأسیسات فوق یا شوارع و جاده ها نصب شده است، مرتکب تخریب یا ایجاد حریق یا از کار انداختن یا هر نوع خرابکاری دیگر شود بدون آنکه منظور او اخلال در نظم و امنیت عمومی باشد به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد.
تبصره 1 – در صورتی که اعمال مذکور به منظور اخلال در نظم و امنیت جامعه و مقابله با حکومت اسلامی باشد مجازات محارب را خواهد داشت.
تبصره ۲ – مجازات شروع به جرائم فوق یک تا سه سال حبس است.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عنصر مادی این جرم، تخریب یا ایجاد حریق یا خرابکاری یا از کار انداختن است و ایجاد یا نصب شدن تاسیسات نیز شرط تحقق جرم موضوع این ماده است. علاوه بر این اعمالی که موجب از کار افتادن موقت میشود یا عرفا به آن از کار انداختن اطلاق نمیگردد را نمیتوان مشمول مقررات این ماده دانست. به عبارت دیگر آن عمل باید به گونه ای باشد که تاسیسات را از حیز انتفاع خارج سازد.
به عنوان عنصر معنوی این جرم نیز سوء نیت عام مطرح شده است، سوء نیت خاص در این جرم، در سوء نیت عام مستتر است و از اطلاق تبصره 2 چنین برداشت میشود که در شروع به جرم این ماده، تفاوتی میان وجود یا فقدان سوء نیت خاص محاربه وجود ندارد.
همچنین ملاک شمول این ماده، آن است که وسایل مزبور مورد استفاده عمومی باشند، هرچند مالک آن یک شرکت خصوصی در نظر گرفته شود
انتقادات
ایراد این ماده آن است که با تمام انواع مختلف اموال در یک ماده، برخوردی یکنواخت صورت گرفته است، چون از یک طرف به خرابکاری در شبکه های آب و برق و… و از طرف دیگر به از کار انداختن و یا هرنوع خرابکاری اشاره میکند.
اشاره این ماده به «تلگراف» نیز چون عملا منسوخ شده است، قابل ایراد است
