فارسیفرزند به کسی گفته میشود که با والدین خود رابطه خونی و نسبی داشته باشد .
گاهی برخی افراد تحت تاثیر عواملی مانند : نداشتن فرزند ، کمک به هم نوع و حمایت از اطفال یتیم ، کودکانی را به عنوان فرزند به سرپرستی گرفته و عهد میکنند که با آن ها مانند فرزند واقعی خودشان رفتار کنند با توجه به با اهمیت شدن این موضوع در تاریخ ۱۹/۱۲/۱۳۵۳ مقرراتی به منظور سرپرستی اطفال بی سرپرست تحت عنوان ” قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست ” وضع شد.
مراحل واگذاری سرپرستی به شرح زیر است :
۱. در صورت داشتن شرایط ( ماده ۶ قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست) زن و شوهر باید مشترکا تقاضای سرپرستی را تنظیم و تسلیم به دادگاه نمایند.
((ماده ۶
درخواست‌کنندگان سرپرستی باید دارای شرایط زیر باشند:
الف ـ تقیّد به انجام واجبات و ترک محرمات
ب ـ عدم محکومیت جزائی مؤثر با رعایت موارد مقرر در قانون مجازات اسلامی
ج ـ تمکن مالی
دـ عدم حجر
هـ ـ سلامت جسمی و روانی لازم و توانایی عملی برای نگهداری و تربیت کودکان و نوجوانان تحت سرپرستی
وـ نداشتن اعتیاد به مواد مخدر، مواد روانگردان و الکل
زـ صلاحیت اخلاقی
ح ـ عدم ابتلاء به بیماری‌های واگیر و یا صعب‌العلاج
ط ـ اعتقاد به یکی از ادیان مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران))
۲. پرونده مورد نظر پس از اینکه به بهزیستی ارجاع داده شد ( ماده ۲ قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست ) اقدامات لازم شامل بازدید منزل، بررسی وضعیت اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی، اخلاقی و مذهبی خانواده به عمل می آید.
۳. شرکت در کلاس های آموزشی (مشاوره)
۴. شرکت در شورای فرزند خواندگی
۵. در صورت تایید شورا در نوبت انتخاب فرزند قرار میگیرند.
۶. در صورت فرا رسیدن نوبت ، دیدار با طفل انجام میپذیرد و در صورت پذیرش از طرف خانواده مشخصات طقل به دادگاه اعلام میشود. (جهت صدور حکم آزمایش ۶ ماهه )
۷. بررسی وضعیت طفل ( در دوران ۶ ماهه آزمایشی ) و اعلام به دادگاه مربوط در صورت رضایت درخواست صدور حکم دائم داده می شود.
۸. معرفی جهت دریافت شناسنامه
۹. گرفتن تعهد یک سوم اموال از طریق یکی از دفاتر رسمی
دادگاه صالح برای رسیدگی به تقاضا ی سرپرستی ، دادگاه خانواده محل اقامت تقاضا کنندگان است و دادگاه در دو مرحله به این تقاضا رسیدگی و اقدام به صدور رای مینماید.
